Fundacja im. prof. Mojżesza Schorra

Zichrono li-wracha – זיכרונו לברכה

Formułka w języku hebrajskim (inaczej: zichrona li-wracha  - זיכרונה לברכה), oznaczająca: jego pamięć niech będzie błogosławiona/ jej pamięć niech będzie błogosławiona, dodaje się ją po imieniu zmarłego w formie skrótu ז"ל.

Zman ha-Simchatenu – זמן השמחתנו

Inna nazwa święta Sukot. Po zakończeniu cyklu uroczystych świat noworocznych(Rosz ha-Szana i Jom Kipur) kiedy losy człowieka zostały juz w większości zapieczętowane ( według większości wierzeń los czlowieka na najblizszy rok rozstrzyga się w Rosz ha-szana, kiedy Bóg zapisuje w księdze życia lub śmierci, czasami werdykt co do przyszlości czlowieka zapada dopiero w jom Kipur, ale istnieje także tradycja według której werdykt zapada dopiero w dzień Hoszana Raba) następuje czas radości. Święto Sukot to święto radości. Jednym ze zwyczajów świeta Sukot jest czytanie Księgi Koheleta. Treść księgi ukazując marność ludziego życia jest przeciwwagą do roadosnego nastroju święta. Dlatego polecana jest jako lektura na Sukot.

Zman Matan Toratenu – זמן מתן תורתנו

Czas nadania Tory, inna nazwa święta Szawuot.

Zmirot szabat - זמירות שבת 

Pieśni szabatowe, wykonywane w czasie posiłków. Śpiewane także w czasie świat.

Zohar - זוהר 

Blask, księga kabalistyczna, której autorstwo przypisuje się Szymonowi bar Jochajowi lub jego uczniom. Jest to komentarz do Pięcioksięgu napisany w języku aramejskim. Tekst Zoharu został opublikowany w XIII wieku przez Mojżesza z Leonu. Dziś to właśnie jemu przypisuje się autorstwo księgi z uwagi na liczne nawiązania do kultury hiszpańskiej. Część badaczy uważa, że Zohar ma więcej niż jednego autora. Zawiera, oprócz samych komentarzy, również wykładnię myśli mistycznej judaizmu, która stała się podstawą kabały. Rozważania dotyczą także różnych aspektów teologii, kosmogonii i nawet psychologii (o naturze Boga, o początku i naturze świata, o naturze duszy, itp.).