Spis treści
WAJHRI OR!
[ I stało się światło]
STROFY NA PAMIĄTKĘ
Poświęcenia nowej Bożnicy w Warszawie 1878
Nie w jednej dotąd świata krainie
Istnieją stare murów zwaliska…
Pamięć ich smutna w ludzkości słynie…
Słabo się słońca promień przeciska
Przez tych zapadłych ruin szczeliny,
Gdzie przed dawnemi, zgasłemi wieki,
Garstka tułaczy z judzkiej krainy,
Przybyła szukać Bożej opieki…
W głębię tych lochów, w groby z kamienia,
Skryli tułacze skarby pamiątek,
Przeszłości świetnej smutne wspomnienia,
Potęgi zgasłej ostatni szczątek…
I tak czekali, hymny śląc Panu,
Nadejścia światła i dnia swobody,
By im znów słońce znad wód Jordanu
Ciężkiej niewoli skruszyło lody…
Nastąpił wreszcie ów dzień wesela…
Spójrzcie na białą waszą świątynię,
Co dumnym wzrokiem w niebiosa strzela!
Dziś smutna przeszłość wasza w ruinie,
Dawne przesądy w gruz się zmieniły,
A spośród gruzów- kwiat przebaczenia
Wytrysnął barwą młodzieńczej siły…
Niech więc ów pomnik biały z kamienia
Będzie w przyszłości pomnikiem zgody,
Niechaj to będą światła sztandary…
Niech się tam święcą weselne gody
Miłości, cnoty, prawdy i wiary.
Niechaj pochodnią, co światło nieci,
Będzie przykazań święta tablica
I niechaj zawsze ziemi tej dzieci
Łączy w swych modłach wasza Bóżnica.
Znad brzegów Północnego Morza,
we wrześniu 1878 r.
Al.K.