Profesor Mojżesz Schorr - człowiek postępu     

Strona głownaKatedra akademicka

1924 Mianowany członkiem Państwowej Rady Oświaty i Wychowania. W następnych latach Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego mianuje go przewodniczącym Komisji Egzaminacyjnej do egzaminów uproszczonych na nauczycieli religii mojżeszowej w szkołach średnich oraz dla egzaminów specjalnych, z historii żydowskiej i języka hebrajskiego.

1925 W pierwszej połowie stycznia 1925 r. rozpoczyna się przy Wielkiej Synagodze (Tłomackie 7) dwuletni kurs koedukacyjny przedmiotów judaistycznych dla starszej młodzieży szkół średnich. Wykłady będą obejmowały religię i etykę żydowską, historię Żydów, literaturę biblijną oraz początki języka hebrajskiego. Wykładać będą rabin prof. dr Schorr, prof. M. Bałaban, prof. dr M.Tauber i inni. Nauka odbywać się będzie co niedzielę 10 r.-p.p. Zapisy z pierwszeństwem dla dzieci Członków Zgromadzenia Synagogalnego w wieku 14-16 lat przyjmuje w godzinach biurowych Sekretariat Wielkiej Synagogi, codziennie prócz sobót. Opłata miesięczna 20 zł.
Dzięki inicjatywie B’nei Brith, powołanie  Towarzystwa Krzewienia Nauk Judaistycznych w Polsce, którego celem jest:

1) założenie  i prowadzenie za zezwoleniem odnośnych władz w Warszawie lub innym mieście Państwa Polskiego wyższej uczelni nauk judaistycznych i pokrewnych im nauk.

2) Krzewienie nauk judaistycznych wśród szerokich  sfer ludności żydowskiej w Polsce  (…)” – fragmenty statutu
Założycielami Stowarzyszenia są: dr Majer Bałaban - dyrektor seminarium rabinicznego, dr Markus Braude – senator Rzeczypospolitej Polskiej, Izaak Grunbaum -  poseł na Sejm, dr Mojżesz Schorr – rabin, profesor uniwersytetu, dr Ozjasz Thon – poseł na sejm.

Podczas zebrania w siedzibie Stowarzyszenia Humaniternego B’nei Brith Mojżesz Schorr przedstawia propozycję powołania Instytutu Nauk Judaistycznych oraz założenia do programu.

1926 Pierwsze posiedzenie Zarządu, podczas którego prof. M. Schorr zostaje wybranym Wiceprezesem.
Uniwersytet Warszawski zatrudnia go na stanowisku docenta, kierownika Zakładu Języków Semickich i Historii Starosemickiego Wschodu

1928 Na uroczystym otwarciu  Instytutu Nauk Judaistycznych, w sali  Stowarzyszenia Humanitarnego „Braterstwo-Bne-Brith” w Warszawie, prof. M. Schorr wygłasza wykład inauguracyjny na temat: „Stan i potrzeby wiedzy żydowskiej w dobie dzisiejszej”.
Wchodzi w skład komisji egzaminacyjnej dla nauczycieli religii mojżeszowej.
Zostaje powołany na członka korespondenta Polskiej Akademii Umiejętności

1934 Jako dowód wielkiego uznania, w 60-tą rocznicę urodzin  M. Schorra Instytut Nauk Judaistycznych wydaje Księgę Pamiątkową, zawierającą prace naukowe znanych historyków.

1937 W uznaniu dorobku naukowego i pozycji lidera Żydów polskich Jewish Teological Seminary of America nadaje  mu doktorat honoris causa.



Spis treści

… Dziś jesteśmy szczęśliwi i dumni, że dzieło zostało wykończone i ukoronowane, dzięki wysiłkom społeczeństwa żydowskiego, dzięki poparciu władz rządowych, instytucji komunalnych i wyznaniowych- dzieło, które odtąd służyć będzie jako ośrodek nauk judaistycznych, jako krynica wiedzy o narodzie żydowskim na pożytek i chwałę obecnym i przyszłym pokoleniom, na chwałę żydostwa, na ozdobę stolicy…


Ceremonia otwarcia Głównej Biblioteki Judaistycznej, 1936,
Fragment przemówienia Mojżesza Schorra

 

W roku 1936 Komitet Wielkiej Synagogi przydziela bezpłatnie Instytutowi Nauk Judaistycznych sale wykładowe, pracownie i pokoje dla administracji budynku Głównej Biblioteki Judaistycznej

 

Kamień węgielny pod budowę Biblioteki zostaje położony w roku 1928. W uroczystościach bierze udział prof. Mojżesz Schorr. Otwarcie Biblioteki, rok 1936.

 

Główna Biblioteka Judaistyczna

1860 Dr Ludwik Natanson na posiedzeniu Komitetu Synagogi zgłasza wniosek utworzenia biblioteki dla szerszej publiczności. 

1903 Ignacy Bernstein ofiaruje 17 tys. rubli, zapoczątkowując w ten sposób ideę budowy specjalnego gmachu dla przyszłej biblioteki.

1904 Dr Samuel Poznański, kaznodzieja Wielkiej Synagogi zostaje honorowym bibliotekarzem, doprowadza do uporządkowania zbiorów, zawierających, m. in:starodruki, rękopisy, inkunabuły, liczne dzieła z XVI i XVII wieku, komplety naukowych czasopism.

1910 Powstaje Komitet do spraw budowy nowego gmachu, pod przewodnictwem dr Samuela Poznańskiego

1914 Wybuch I wojny światowej na dłuższy czas przerywa działanie Komitetu.

1924 Prof. dr Mojżesz Schorr wzywa społeczeństwo do ofiar na rzecz budowy nowego gmachu.

1927 Konkurs na projekt gmachu. Wygrywa projekt Edwarda Ebera.

1928 Położenie kamienia węgielnego.

1934 Biblioteka posiada 27 119  ksiąg oraz sto kilkadziesiąt rękopisów.

1936 Uroczyste otwarcie Głównej Biblioteki Judaistycznej.